1 : “ಕೆಳಕ್ಕಿಳಿದು ಬಾ, ಯುವತಿಯೇ
ಧೂಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೋ, ಬಾಬೆಲೆ!
ಕುವರಿಯೇ, ಕುಕ್ಕರಿಸು ನೆಲದಲಿ
ಸಿಂಹಾಸನವಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ.
ಎಲೈ, ಕಸ್ದೀಯರ ನಗರಿಯೇ,
ನೀನಲ್ಲ ಇನ್ನು ಕೋಮಲೆ,
ಸುಕುಮಾರಿ ಎಂದು ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳೆ.
2 : ಬೀಸುವ ಕಲ್ಲನು ಹಿಡಿ, ಹಿಟ್ಟಿಗಾಗಿ
ನೆರಿಗೆಯನ್ನು ಹರಿ, ಮುಸುಕನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ
ಹೊಳೆಗಳನ್ನು ಹಾದುಹೋಗು, ನಡೆ
ಬರೆಗಾಲಿನಲ್ಲಿ.
3 : ಮುಯ್ಯಿತೀರಿಸುವೆನು ಯಾರನ್ನೂ ಕರುಣಿಸದೆ
ಬೀದಿಪಾಲಾಗುವೆ ನೀನು ಲಜ್ಜೆಗೆಟ್ಟು
ಮಾನವಿಲ್ಲದೆ.”
4 : ನಮ್ಮ ಉದ್ಧಾರಕನ ನಾಮಧೇಯ
ಸೇನಾಧೀಶ್ವರ ಸರ್ವೇಶ್ವರ
ಆತನೇ ಇಸ್ರಯೇಲರಿಗೆ ಪರಮಪವಿತ್ರ.
5 : “ಕಸ್ದೀಯ ನಗರಿಯೇ,
ಕುಳಿತುಕೊ ಮೌನವಾಗಿ ಕತ್ತಲೆಯೊಳಗೆ
ಇನ್ನು ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳೆ ರಾಣಿಯೆಂದು
ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ.”
6 : “ನಾ ರೋಷಗೊಂಡು ನನ್ನ ಜನರನ್ನೇ ನಿನ್ನ
ಕೈವಶಮಾಡಿದೆ
ನನಗೆ ಸ್ವಂತವಾದವರನ್ನೆ ಈ ಪರಿ
ಹೊಲೆಗೆಡಿಸಿದೆ.
ನೀನಾದರೋ ಕರುಣೆ ತೋರಿಸದೆ ಹೋದೆ
ಮುದುಕರ ಮೇಲೂ ತೂಕದ ನೊಗವನು ಹೊರಿಸಿದೆ.
7 : ನನ್ನ ಜನರ ಹಿಂಸೆಬಾಧೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಬರಲಿರುವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ನೀನೇ ಶಾಶ್ವತ ರಾಣಿಯೆಂದು ಮೆರೆದೆ.
8 : ಭೋಗಾಸಕ್ತಳೆ, ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ
ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವವಳೇ,
‘ಏಕೈಕಳು ನಾನೇ, ನನ್ನ ಹೊರತು ಇನ್ನಾರು
ಇಲ್ಲ,’ ಎನ್ನುವವಳೇ,
‘ವಿಧವೆಯಾಗೆನು, ಪುತ್ರಶೋಕ ಎನಗಿರದು’
ಎನ್ನುವವಳೇ, ಇದನು ಕೇಳು:
9 : ಒಂದೇ ದಿನದೊಳಗೆ, ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದೊಳಗೆ
ಪುತ್ರಶೋಕ, ವೈಧವ್ಯ – ಇವೆರಡು
ಒದಗುವುವು ನಿನಗೆ.
ಎಷ್ಟೇ ಮಂತ್ರತಂತ್ರಗಳನು ನಡೆಸಿದರೂ
ಅನುಭವಿಸುವೆ ನೀ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ
ಇವುಗಳನು.
10 : ಕೇಡನು ನೀ ಮಾಡಿದೆ ಭಯಪಡದೆ
ನೋಡರಾರೂ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ,
ನೀನು ಜ್ಞಾನಿ ವಿವೇಕಿಯೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೇ
ಮರುಳಾದೆ;
‘ಏಕೈಕಳು ನಾನೇ, ಇನ್ನಾರೂ ಇಲ್ಲ’
ಎಂದುಕೊಂಡೆ.
11 : ಇಂತಿರಲು ನಿನಗೊದಗುವುದು ಮಂತ್ರಕ್ಕು ಮೀರಿದ ಆಪತ್ತು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆರಗುವುದು ಪರಿಹರಿಸಲಾಗದ ವಿಪತ್ತು ತಟ್ಟನೆ ತಟ್ಟುವುದು ನಿನಗೆ ತಪ್ಪಿಸಲಾಗದ ಕುತ್ತು.
12 : ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ನೋಡು ನಿನ್ನ ಅಗಣಿತ
ಮಂತ್ರತಂತ್ರಗಳನು
ಬಾಲ್ಯಾರಭ್ಯ ನೀ ಕಲಿತ ಮಾಯಮಾಟಗಳನು
ಪ್ರಾಯಶಃ ನಿನಗವು ಪ್ರಯೋಜನವಾದಾವು
ಬಹುಶಃ ನಿನಗವು ಭಯಹುಟ್ಟಿಸಿಯಾವು.
13 : ಬೇಸರವಾಯಿತೆ ನಿನಗೆ ಕೇಳಿ
ಮಂತ್ರಾಲೋಚನೆಗಳನು?
ಉದ್ಧರಿಸಲಿ ಬರಲಿರುವ ಆ ವಿಪತ್ತುಗಳಿಂದ
ನಿನ್ನನು
ಖಗೋಳಜ್ಞರು, ಜೋಯಿಸರು ನೋಡಿ
ಪಂಚಾಂಗವನು.
14 : ಇರುವರವರೆಲ್ಲರು ಒಣಹುಲ್ಲಿನ ಕೂಳೆಯಂತೆ
ಸುಟ್ಟುಬಿಡುವುದವರನು ಉರಿಯುವ ಚಿತೆ
ತುತ್ತಾಗುವರವರು ಆ ಜ್ವಾಲಾಗ್ನಿಗೆ ತಪ್ಪದೆ.
ಅದು ಚಳಿಗೆ ಮೈಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ
ಬೆಂಕಿಯಂತಲ್ಲ
ಮೈಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಉರಿಯಂತಲ್ಲ.
15 : ಇಂತಾಗುವುದು ನೀ ಗೈದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳೆಲ್ಲ.
ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ನಿನ್ನೊಡನೆ ವ್ಯವಹರಿಸಿದವರು
ಸರಿವರು ದೂರಕೆ
ಹಿಂದಿರುಗುವರೆಲ್ಲರು ತಂತಮ್ಮ ನಾಡಿಗೆ
ಅಂತ್ಯದಲಿ ಯಾರೂ ಆಗರು ರಕ್ಷಣೆ
ನಿನಗೆ.”