1 : “ಹೆಣ್ಣಿನಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಮನುಷ್ಯನು
ಅಲ್ಪಾಯುಷ್ಯನು, ದುಃಖಭರಿತನು.
2 : ಅರಳಿ ಬಾಡುವನು ಹೂವಿನಂತೆ
ನಿಲ್ಲದೆ ಓಡುವನು ನೆರಳಿನಂತೆ.
3 : ಇಂಥವನಾದ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು
ಬರಮಾಡುವೆಯಾ ನನ್ನನು ನಿನ್ನ
ನ್ಯಾಯಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ?
4 : ಅಶುದ್ಧತೆಯಿಂದ ಬಂದೀತೆ ಶುದ್ಧತೆ?
ಇಲ್ಲ, ಎಂದಿಗೂ ಅದು ಅಸಾಧ್ಯವೆ.
5 : ಮಾನವನ ದಿನಗಳೆಷ್ಟೆಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾಗಿದೆ
ಅವನ ತಿಂಗಳುಗಳ ಲೆಕ್ಕ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ
ನೀ ನೇಮಿಸಿರುವೆ ಅವನಿಗೆ ದಾಟಲಾಗದ
ಗಡಿಗಳನೆ.
6 : ಇಂತಿರಲು ತಿರುಗಿಸಿಬಿಡು ಅವನಿಂದ
ನಿನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯನು
ಸವಿಯಲು ಬಿಡು ಕೂಲಿಯಾಳಂತೆ ದಿನಾಂತ್ಯದ
ನಲಿವನು.
7 : ಮತ್ತೆ ಮೊಳೆಯುವೆನೆಂಬ,
ಮರಳಿ ಚಿಗುರುವೆನೆಂಬ
ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಿದೆ ಅಲ್ಲವೆ ಕಡಿದ ವಟವೃಕ್ಷ?
8 : ಮರದ ಬೇರು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಮುದಿಯಾಗಿದ್ದರೂ
ಅದರ ಬುಡ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ತಿದ್ದರೂ
9 : ಮಳೆ ವಾಸನೆಯಿಂದಲೆ ಅದು ಮೊಳೆಯುವುದು
ಗಿಡದ ಹಾಗೆ ಅದು ಕವಲೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು.
10 : ಮನುಜನೋ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತಾನೆ ಸತ್ತು
ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದಾಗ ಎಲ್ಲವು ಮುಗಿಯಿತು.
11 : ಸರೋವರದ ನೀರು ಆರಿಹೋಗುವಂತೆ
ನದಿಗಳು ಬತ್ತಿಹೋಗುವಂತೆ
12 : ಸತ್ತು ಮಲಗಿದ ಮನುಜ ಏಳುವಂತಿಲ್ಲ.
ಅಳಿದು ಹೋದರೂ ಆಕಾಶ ಮಂಡಲ
ಅವನು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ,
ಎಬ್ಬಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ.
13 : ಆಹಾ ! ಬಚ್ಚಿಡಲಾರೆಯಾ ನನ್ನನ್ನು
ಪಾತಾಳದೊಳಗೆ?
ಅಲ್ಲಿ ಮರೆಮಾಚಿಡಲಾರೆಯಾ ನಿನ್ನ ಕೋಪ
ಇಳಿಯುವುದಕೆ?
14 : ಸತ್ತಮೇಲೆ ಮನುಜ ಮರಳಿ
ಬದುಕುತ್ತಾನೆಯೇ?
ಬದುಕುವುದಾದರೆ ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದುವವರೆಗೆ
ನನ್ನ ವಾಯಿದೆಯ ದಿನವೆಲ್ಲ ನಾ ಕಾದಿರುವೆ.
15 : ಆಗ ನೀನು ಕರೆದರೆ ನಾನು ಉತ್ತರ ಕೊಡುವೆ
ನಿನ್ನ ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟೀತು ನಿನಗೆ
ಮಮತೆ !
16 : ಆಗ ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜೆಗಳನು ನೀ ಲೆಕ್ಕಿಸುವೆ
ನನ್ನ ಪಾಪ ಹುಡುಕಲು ನೀ ಕಾವಲು ಇಡಲಾರೆ.
17 : ಆಗ ನನ್ನ ದ್ರೋಹವನ್ನೆಲ್ಲ ಮೂಟೆಕಟ್ಟಿ
ಮೂಲೆಗೆ ಹಾಕುವೆ
ನನ್ನ ದೋಷವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ, ನೀ ಮರೆಮಾಡುವೆ.
18 : ಆದರೆ ಬೆಟ್ಟ ಕದಡಿ ಕರಗುವಂತೆ
ಬಂಡೆ ತನ್ನ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಜಾರುವಂತೆ
19 : ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ನೀರು ಸವೆಸುವಂತೆ
ನೆಲದ ಮಣ್ಣನು ಪ್ರವಾಹ ಕೊಚ್ಚುವಂತೆ
ಭಂಗವಾಗುವುದು ಮಾನವನ ನಿರೀಕ್ಷೆ.
20 : ನೀನು ಅವನನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸೋಲಿಸಿಬಿಡುವೆ
ಅವನು ಗತಿಸಿ ಹೋಗುವನು.
ಅವನನ್ನು ವಿಕಾರಗೊಳಿಸಿ ತೊಲಗಿಸಿಬಿಡುವೆ.
21 : ಅವನ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಗತಿ ಹೊಂದಿದರೂ ಅವನಿಗೆ
ತಿಳಿಯದು
ಅವರು ಅಧೋಗತಿಗೆ ಇಳಿದರೂ ಅವನಿಗೆ
ಗೋಚರವಾಗದು.
22 : ಅವನು ಅನುಭವಿಸುವುದು ತನ್ನ ದೇಹದ
ನೋವನ್ನೇ
ಅವನು ಅತ್ತು ಪ್ರಲಾಪಿಸುವುದು
ತನಗಾಗಿಯೇ.”